Τα πάντα γύρω από το φυσικό αυτόπηκτο αλάτι βράχων: Η ανωτερότητα του φυσικού τρόπου.

Με την συγγραφή του παρόντος άρθρου δράττομαι της ευκαιρίας να ευχαριστήσω δημόσια τον λαό της Μάνης που με έμαθε την τέχνη της αλατοπαραγωγής ή αλλιώς της «αλοπηγίας». Πριν από πολλά χρόνια σε κάποιο ταξίδι μου βρέθηκα να ζω στην «μέσα» Μάνη κάπου κοντά στον Γερολιμένα. Τότε δεν γνώριζα για το αλάτι τίποτε παραπάνω απ το ότι νοστιμίζει το φαγητό και βλάπτει την πίεση. Μια μέρα λοιπόν ένας γείτονας μου Μανιάτης, πάνω σε μια κουβέντα που είχαμε, ανέφερε ότι πήγε και μάζεψε αλάτι κάτι που, όπως κατάλαβα, περίμενε ότι θα του έφερνε κάποιο ικανοποιητικό κέρδος. Αυτό από μόνο του μου κίνησε την περιέργεια καθώς με τα όσα ήξερα ως τότε το αλάτι ήταν ένα πάμφθηνο προϊόν που μπορούσε κανείς να το βρει στο σούπερ μάρκετ ακόμα και με 50 λεπτά του ευρώ το κιλό. 

Στην φτωχή μου λογική τότε σκέφτηκα πως για να έχει ικανοποιητικό κέρδος θα έπρεπε να έχει μαζέψει...τόνους αλατιού, πράγμα που για έναν άνθρωπο θα ήταν αδύνατο, και ως εκ τούτου μάλλον ο άνθρωπος ήταν λίγο...βαρεμένος στα μυαλά. Πάντως δεν εξωτερίκευσα τις σκέψεις μου διότι όποιος ξέρει τους Μανιάτες ξέρει και πως πρέπει να μετράει τις κουβέντες του μαζί τους...Το κακό όμως χτύπησε ξανά τον μπερδεμένο μου λογισμό όταν άκουσα και άλλους Μανιάτες να μιλάνε για την συλλογή αλατιού και πραγματικά άρχισα να σκέφτομαι πως ίσως όλοι αυτοί έχουν πέσει θύμα κάποιας μαζικής παράκρουσης! 

ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ ΑΛΑΤΙΟΥ

Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που άλλαξε η ζωή μου καθώς σήμερα είμαι ένας από τους νεότερους και λιγοστούς «παραγωγούς»(για την ακρίβεια συλλέκτης) φυσικού «αυτόπηκτου» αλατιού στην Ελλάδα και αυτό το οφείλω ακριβώς στην απορία που μου προξένησε τότε η «παράκρουση» που νόμιζα πως πάθανε οι Μανιάτες. Αποφάσισα να ρωτήσω να ψάξω και να μάθω γιατί στο καλό οι Μανιάτες πηγαίνουν και μαζεύουν αλάτι από την θάλασσα και βρέθηκα μπροστά σε μια αγορά και ένα προϊόν που αγνοούσα παντελώς: Το φυσικό αλάτι...

ΤΟ «ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΟ» ΑΛΑΤΙ δηλαδή δεν είναι φυσικό;

Όχι. Σε καμία περίπτωση. Το κακό ξεκινάει όταν ο άνθρωπος προσπαθεί να κάνει κάτι καλύτερο από την φύση. Θα φτιάξει ένα φτωχό αντίγραφο του φυσικού προϊόντος, ένα κακέκτυπο θα έλεγε κανείς και αυτό ακριβώς είναι και το «επιτραπέζιο» αλάτι του σούπερ μάρκετ. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αλάτι και ο ρόλος του αλατιού δεν είναι φυσικά μόνο να νοστιμίζει τα φαγητά αλλά είναι αναντικατάστατη πηγή συστατικών που χρειάζονται στην ανάπτυξη και επιβίωση του. Ο άνθρωπος χρειάζεται το αλάτι, ναι αλλά ποιο αλάτι; Μα φυσικά αυτό που είναι φυσικό και φυσικό είναι ότι προσφέρεται από την φύση χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Το επιτραπέζιο αλάτι της αγοράς μόνο στο όνομα είναι αλάτι διότι ραφινάρεται και σε αυτή την διαδικασία χάνει το 98% των συστατικών του, εμπλουτίζεται με δηλητήρια (χλώριο στην Ελλάδα και φθόριο στην Ευρώπη) γνωστά για της καρκινογόνες και νευροτοξικές ιδιότητες τους, εμπλουτίζεται με αντισυσσωματικά τα οποία προξενούν βλάβες στον οργανισμό και έχει σε μικροσκοπική μορφή άμμο ή χώμα (σωματίδια) τα οποία δημιουργούν στένωση στις αρτηρίες. 

Αναλυτικότερα:

Το φυσικό αλάτι δεν αποτελείται μόνο από χλωριούχο νάτριο και ιωδιούχο κάλιο. Όταν μας το προσφέρει η φύση έχει πληθώρα άλλων θρεπτικών συστατικών. Αντίθετα το επιτραπέζιο μετά το ραφινάρισμα είναι σκέτο...Νάτριο(!) και μετά γίνεται κάποιος εμπλουτισμός με ιώδιο και χλωρίωση. Τα αντισυσσωματικά συστατικά που προσθέτουν στο αλάτι αυτό (συνήθως πυριτικό αργιλιονάτριο Ε554) μετά την επεξεργασία του το αποτρέπουν από το να διαλύεται στον ανθρώπινο οργανισμό και ως εκ τούτου το επιτραπέζιο αλάτι δεν μπορεί να διαλυθεί και να απορροφηθεί από το ανθρώπινο σώμα και έτσι συσσωρεύεται σε αυτό υπό μορφή κυτταρίτιδας κ.λ.π. Επισης κατά την μηχανική του συλλογή η οποία στις περισσότερες των περιπτώσεων γίνεται με...μπουλντόζα(!) νοθεύεται με άμμο αν είναι θαλασσινό ή χώμα αν είναι ορυκτό. Αυτή η άμμος ή το χώμα παραμένει σε κάποιο βαθμό μέσα στο αλάτι αυτό και μετά την επεξεργασία του σε μικροσκοπική μορφή και σε ποσοστό έως και 20% σε πολλές περιπτώσεις! Μπορεί μετά την προσθήκη χλωρίου να φαίνεται όλο άσπρο αλλά δεν είναι 100% αλάτι. Είναι χώμα με αλάτι. Αυτά τα μικροσκοπικά σωματίδια όταν τα καταναλώνει ο άνθρωπος περνάνε μέσα στις αρτηρίες και τις τραυματίζουν εσωτερικά (μικρές γρατσουνιές). Ο οργανισμός για να αμυνθεί αναπτύσσει στο πληγωμένο σημείο της αρτηρίας κάτι σαν το κακάδι που αναπτύσσει στις εξωτερικές πληγές και η αρτηρία κάνει στένωση σε εκείνο το σημείο με αποτέλεσμα να αυξάνεται η αρτηριακή πίεση. Επίσης το ραφινάρισμα που καταστρέφει το 92% τουλάχιστον των θρεπτικών συστατικών αφήνει μόνο το χλώριο και το νάτριο και έτσι το αλάτι του σούπερ μάρκετ έχει σε ποσοστό 40-50% μεγαλύτερη συγκέντρωση Νατρίου πράγμα που και αυτό αυξάνει την αρτηριακή πίεση.

Έτσι λοιπόν το αλάτι που βλάπτει την πίεση, που προκαλεί κυτταρίτιδες και άλλα προβλήματα στον οργανισμό και που είναι εύκολο να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο «συμπλήρωμα» αλατιού δεν είναι άλλο από το τεχνητό αλάτι του σούπερ μάρκετ και είναι λυπηρό που τα ιατρικά λόμπι παγκοσμίως, ενώ γνωρίζουν πως το φυσικό αλάτι όχι μόνο δεν έχει τα ανωτέρω μειονεκτήματα αλλά έχει και αναντικατάστατη θρεπτική αξία, δεν εξηγούν στον ασθενή την διαφορά, αλλά του λένε πως «το αλάτι βλάπτει» εννοώντας φυσικά το...τεχνητό αλάτι και όχι το φυσικό...

ΤΟ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΑΛΑΤΙ.

Ιδιαίτερη αναφορά θα ήθελα να κάνω στα «βιολογικά» αλάτια και προϊόντα που κατακλύζουν την αγορά με σκοπό την άγρια κερδοφορία. Τα «βιολογικά» προϊόντα δεν είναι άλλο από την κομπίνα του αιώνα μας διότι προσφέρουν σε...αλμυρές τιμές προϊόντα τα οποία δεν είναι καθόλου φυσικά και μάλλον εκμεταλλεύονται την άγνοια του κόσμου πάνω στις φυσικές διαδικασίες και παραγωγές. Ο κόσμος που θέλει να βρει κάποιο αγνό προϊόν την πατάει απλώς διότι οι περισσότεροι έχουν χάσει την επαφή με την φύση και δεν μπορούν να διακρίνουν τις διαφορές εφόσον δεν γνωρίζουν τις διαδικασίες κάτω από τις οποίες προσφέρει ένα προϊόν η φύση.

«Βιολογικό» προϊόν είναι το προϊόν που έχει «βιολογική» πιστοποίηση, δηλαδή ότι ακολουθάει τους κανόνες και πληρεί τις προδιαγραφές καλλιέργειας και παραγωγής που έχει θέσει κάποιος ανθρώπινος οργανισμός.

«Φυσικό» προϊόν είναι αυτό που μας το προσφέρει η φύση έτσι όπως αυτή θέλει και δεν ακούει κανέναν κανόνα και καμία προδιαγραφή ανθρωπίνων οργανισμών αλλά κάνει ότι αυτή καταλαβαίνει.

Χτυπητό παράδειγμα αυτής της αντίθεσης είναι το καλαμπόκι. Υπάρχει «βιολογικό» καλαμπόκι; Σαφώς και σε... αλμυροπικάντικη τιμούλα. Υπάρχει όμως ΦΥΣΙΚΟ καλαμπόκι;;; ... Όχι. Δεν υπάρχει διότι το καλαμπόκι δεν μπορεί να αναπαραχθεί μόνο του στην φύση αλλά είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα (υβρίδιο) που έχει προκύψει από διασταύρωση άλλων ειδών. Έτσι όσο και αν εμείς πιστοποιούμε καλαμπόκια και βιολογικά ποπ κόρν η φύση αρνείται πεισματικά, ξεροκέφαλα, παράνομα, και κατηγορηματικά να αναπαράξει μόνη της το καλαμπόκι και αν εμείς σταματήσουμε να το καλλιεργούμε θα χαθεί γιατί είναι ανίκανο να επιβιώσει μόνο του...

Το βιολογικό αλάτι λοιπόν ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ. Είναι απλά «πιστοποιημένο» και φυσικά είναι και επεξεργασμένο αλλά και τεχνητό σε πολλές περιπτώσεις. Που έγκειται όμως η διαφορά του φυσικού με τα υπόλοιπα;

Αν κάποιος από σας πάρει, με ένα κατάλληλο σκεύος, νερό από την θάλασσα και το αφήσει στον ήλιο τότε αυτό θα βγάλει αλάτι κατά αναλογία 1% τουλάχιστον (ένα κιλό αλάτι ανά 100 λίτρα νερού). Αυτό το αλάτι μπορείτε μετά να το πιστοποιήσετε και βιολογικά ώστε να έχετε βιολογικό αλάτι. Πολλοί αλατοπαραγωγοί άλλωστε ακολουθάν την ίδια τεχνική γεμίζοντας τις τεχνητές λεκάνες πάνω στον βράχο ή τις τεχνητές αλυκές με θαλασσινό νερό χρησιμοποιώντας κάποιον κουβά ή κάποια αντλία κ.λ.π. Αυτό το τεχνητό κατ ουσίαν αλάτι μπορεί να είναι βιολογικό; Ναι φυσικά και μπορεί. Μπορεί όμως να είναι φυσικό; Όχι σε καμιά περίπτωση δεν θα έχει σχέση με το φυσικό αλάτι που βγάζει μόνη της η θάλασσα. Ποια είναι η διαφορά;

Διαδικασία γεμίσματος των Αλικών στα Κύθηρα.
Όπως βλέπετε ο «συνάδελφος» γεμίζει την αλική με έναν κουβά.
Αυτός δεν είναι ο φυσικός τρόπος

Η διαφορά είναι πως εσείς ή ο αλατοπαραγωγός ή η εταιρία που θέλει να φτιάξει αλάτι θα πάρετε θαλασσινό νερό και θα το αφήσετε στον ήλιο. Όμως η φύση δεν το κάνει έτσι το πράγμα. Όταν υπάρχει φουρτούνα η θάλασσα πέφτει με ορμή πάνω στα βράχια. Αυτό το νερό εγκλωβίζεται σε κοιλότητες των βράχων και όταν βγει ο ήλιος και γίνει μπουνάτσα τότε το νερό εξατμίζεται και γίνεται αλάτι. Ωστόσο την ώρα της φουρτούνας η θάλασσα δεν πετάει ΜΟΝΟ ΝΕΡΟ στα βράχια. Μικρά ψαράκια, γαριδούλες, καβουράκια, φύκια, χόρτα της θάλασσας, όστρακα και διάφορα άλλα καλούδια παρασυρόμενα από το κύμα εγκλωβίζονται πάνω στις κοιλότητες των βράχων μαζί με το θαλασσινό νερό. Έτσι αν πάτε σε βράχια που είναι κοντά στην θάλασσα θα διαπιστώσετε εύκολα πως όσες κοιλότητες επί των βράχων έχουν εγκλωβίσει θαλασσινό νερό δεν έχουν μόνο νερό μέσα τους αλλά και άλλα...θρεπτικά καλούδια. 

Σε αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινάει η φύση να κάνει αυτό που δεν θα καταφέρουμε ποτέ να αντιγράψουμε:

Ο ήλιος ζεσταίνει το νερό στις κοιλότητες και το νερό βράζει μέρα με την ημέρα. Όλα όσα είπαμε πριν πως έχουν εγκλωβιστεί στις κοιλότητες αυτές (ψαράκια,γαριδούλες κ.λ.π.) δεν μπορούν να δραπετεύσουν και γίνονται βραστά. Με τις ημέρες που το αλάτι αντικαθιστά το νερό αυτά τα βρασμένα πλέον κομμάτια θαλασσινών παστώνονται μέσα στο αλάτι με αποτέλεσμα τα θρεπτικά τους συστατικά να παραμένουν αναλλοίωτα μέσα σε αυτό! Έτσι στην φυσική ζύμωση συμμετέχει μια πληθώρα θαλάσσιων οργανισμών με τρόπο που ο άνθρωπος είναι αδύνατο να αντιγράψει και ως εκ τούτου όποιος καταναλώνει ΦΥΣΙΚΟ ΑΚΑΤΕΡΓΑΣΤΟ(ΑΥΤΟΠΗΚΤΟ) ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΑΛΑΤΙ ΒΡΑΧΩΝ δεν τρώει μόνο αλάτι αλλά και ψάρι και γαρίδα και καβούρι και φύκια και και και..... ο κατάλογος είναι ατελείωτος!!!!

Το «βιολογικό αλάτι» λοιπόν σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να φτάσει σε ποιότητα το φυσικό ακατέργαστο παρότι σε πολλές περιπτώσεις η τιμή του είναι...αλμυρότερη.

ΟΡΥΚΤΟ ΑΛΑΤΙ (ΙΜΑΛΑΙΩΝ, ΕΥΡΩΠΗΣ Κ.Λ.Π)

Μια άλλη σούπερ κομπίνα της εποχής μας είναι το ορυκτό αλάτι που σε πολλές περιπτώσεις η τιμή του είναι υψηλότερη από την τιμή του χρυσού! Το μάρκετινγκ των πολυεθνικών έχει διαφημίσει το ορυκτό αλάτι (ιδίως των Ιμαλαίων), με σκοπό την άγρια κερδοφορία, σε σημείο να πωλείται αυτό προς 30 και 40 ευρώ το κιλό(!!!:::;;;@#). Το παγκόσμιο επιστημονικό και ιατρικό λόμπι φυσικά συναινεί σε όλον αυτό τον χορό δολαρίων με το να μην ενημερώνει το καταναλωτικό κοινό για τους όποιους πιθανούς κινδύνους για την υγεία συνεπάγεται μια τέτοια αγορά.

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ

Γενικότερα κατά κανόνα, ότι είναι ορυκτό συνεπάγεται πολλούς κινδύνους για τον άνθρωπο η χρήση και η κατανάλωση του διότι στα έγκατα της γης βρίσκονται μέταλλα και ουσίες που είναι εξαιρετικά επικίνδυνες για εμάς όπως ας πούμε ο αμίαντος ή οι σπάνιες γαίες(ραδιενεργά στοιχεία) και ο κανόνας αυτός ισχύει και στην περίπτωση του αλατιού. Μπορεί το αλάτι, λόγο του φαινομένου της όσμωσης αλλά και λόγο του χλωρίου, καλίου κ.λ.π. να είναι σχεδόν αδύνατο να μολυνθεί με μικρόβια ωστόσο αυτή του η ιδιότητα δεν ισχύει στην περίπτωση της ραδιενέργειας και των ραδιενεργών υλικών: Όχι μόνο είναι δυνατόν να μολυνθεί το αλάτι με ραδιενεργά υλικά αλλά και η ίδια η ύπαρξη του σε συγκεκριμένα σημεία της γης είναι δυνατόν να οφείλεται σε κάποια πυρηνική αντίδραση του παρελθόντος και το αλάτι αυτό να είναι το αποτέλεσμα της αντίδρασης αυτής! 

Μετά από μια πυρηνική σχάση ή «έκρηξη» είναι δυνατόν στο σημείο που έγινε η έκρηξη αυτή να δημιουργηθούν τεράστιες ποσότητες αλατιού και αν αυτό κάποιοι το θεωρήσουν εικασία τότε θα αναφέρω αυτό που επίσημα συμφωνούν όλοι ότι το αλάτι έχει την τάση να απορροφά την ραδιενέργεια.

Αν πάμε λοιπόν στο ορυκτό αλάτι των Ιμαλαίων αυτό εξορύσσεται σε μια περιοχή που είναι σχετικά κοντά σε όλες τις γνωστές πυρηνικές εκρήξεις του αιώνα μας αλλά και του μακρινού παρελθόντος: Από την μακρινή εποχή των Σοδόμων που κάποιοι εικάζουν ότι εκεί έγινε πυρηνική έκρηξη και γιαυτό η νεκρά θάλασσα έχει τόσο πολύ αλάτι, μέχρι το τελευταίο πυρηνικό ατύχημα της Φουκοσίμας όλες οι πυρηνικές εκρήξεις αλλά και τα πυρηνικά απόβλητα του πλανήτη καταλήγουν στην περιοχή της Ασίας και σαφώς μπορεί να πει κάποιος ότι καταλήγουν και στην Θάλασσα όμως ενώ η γη είναι σχετικά πανεύκολο να μολυνθεί με ραδιενέργεια και η μόλυνση αυτή να εξαπλωθεί σε μεγάλες περιοχές, η θάλασσα είναι πολύ δυσκολότερο και σχεδόν αδύνατον στον ίδιο βαθμό με την γη. Σε μια ήπειρο λοιπόν που σφύζει από πυρηνικές εκρήξεις και πυρηνικά απόβλητα πάμε και βγάζουμε ορυκτό αλάτι και το πουλάμε 40 ευρώ το κιλό υπό την πρόφαση ότι έχει πιο πολύ....σίδηρο.... ε! βγάζω το καπέλο σε αυτούς που κυβερνάνε τον πλανήτη αυτό... Τους παραδέχομαι.

Όσον αφορά τώρα τα θρεπτικά συστατικά του θαλασσινού φυσικού αλατιού έναντι του ορυκτού, αυτό είναι μια σύγκριση που είναι τελείως ανούσια διότι μιλάμε για τελείως διαφορετικά προϊόντα σε βαθμό που είναι σαν να συγκρίνουμε το ελαιόλαδο με το σπορέλαιο. Κατά κανόνα τα ορυκτά αλάτια θεωρείται ότι είναι πλουσιότερα σε μέταλλα όπως ο σίδηρος ενώ τα θαλασσινά σε στοιχεία όπως το ιώδιο, ωστόσο πέραν αυτής της λογικής διαφοροποίησης υπάρχει και μία σειρά θρεπτικών συστατικών (98 περίπου στον αριθμό) που βρίσκονται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο φυσικό ακατέργαστο θαλασσινό αλάτι όπως π.χ. ο φώσφορος και που είναι αδύνατον να υπάρχουν στο ορυκτό και αυτό εξαιτίας της ζύμωσης που ακολουθεί το θαλασσινό αλάτι με τους θαλάσσιους οργανισμούς(φύκια,ψάρια κ.λ.π.) και τον ήλιο όπως περιέγραψα στο κεφάλαιο για το «βιολογικό αλάτι». Έτσι λοιπόν η ανωτερότητα του φυσικού θαλασσινού ακατέργαστου αλατιού έναντι του ορυκτού σε θρεπτική αξία είναι ευκόλως εννοούμενη και αποδεικτέα.

ΑΝΘΟΣ ΑΛΑΤΙΟΥ Η ΑΦΡΟΣ ΑΛΑΤΙΟΥ

Πρόκειται για μια ονομασία-κομπίνα που εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια και είναι ο λεγόμενος ανθός ή αφρός αλατιού που σε πολλές περιπτώσεις κάποιες εταιρίες τον πουλάνε προς...32 ευρώ το κιλό! Τι είναι όμως ο περιβόητος ανθός ή αλλιώς αφρός; Αν κάνουμε πάλι το πείραμα μας και πάρουμε θαλασσινό νερό με ένα κατάλληλο σκεύος και το εκθέσουμε στον ήλιο για κάποιες ημέρες τότε όπως είπαμε πριν το νερό αυτό θα γίνει αλάτι κατά αναλογία 1 προς 100. Όμως αυτό δεν γίνεται σε μια ημέρα αλλά ακολουθάει κάποιες φάσεις. Τις πρώτες ημέρες το νερό που εξατμίζεται αφήνει πίσω του μια λεπτή μεμβράνη από αλάτι που επιπλέει πάνω στο νερό. Με την πάροδο των ημερών και όσο το νερό εξατμίζεται η μεμβράνη αυτή γίνεται όλο και πιο παχιά με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να γίνει μια συμπαγής μάζα από αλάτι που επιπλέει πάνω στο νερό που έχει απομείνει στην τεχνητή αλυκή μας. Αν μαζέψουμε το αλάτι αυτό έχουμε τον περιβόητο ανθό ή αφρό αλατιού. Το νερό που θα μείνει θα μας βγάλει πάλι αλάτι που θα επιπλέει μόνο που αυτό θα είναι πιο χοντρό αλάτι. Αν το μαζέψουμε και αυτό θα γίνει το ίδιο και αυτό θα επαναλαμβάνεται μέχρι να εξατμιστεί τελείως το νερό και να αφήσει πίσω του όσο αλάτι είναι να αφήσει πιο χοντρό κάθε φορά. Εδώ παρατηρούμε λοιπόν ότι ο ανθός η αφρός του αλατιού δεν είναι κάτι άλλο από το...ψιλό αλάτι που βγαίνει πρώτο από την αλυκή ή την κοιλότητα ενώ μετά βγαίνει το ημίχονδρο και το χονδρό και συνεπώς η λέξη ανθός ή αφρός ΔΕΝ προσδιορίζει κάποιο άλλο ποιοτικό χαρακτηριστικό του αλατιού εκτός του ότι πρόκειται για ψιλό αλάτι!!!(ο λαός το λέει πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες).

Ο περιβόητος ανθός

Τις παλαιότερες εποχές τον αφρό αυτόν που ήταν το πιο ψιλό αλάτι τον κρατούσανε για το τραπέζι, το επόμενο που ήταν το ημίχονδρο το είχανε για το μαγείρεμα και τέλος το χονδρό που είχε και τα περισσότερα πρόσμικτα το είχανε για να παστώνουν ή να φτιάχνουν ελιές στην άλμη κ.λ.π. Έτσι καταλήγανε να καταναλώνουν όλα τα μέρη του αλατιού και όχι μόνο ένα μέρος του. Να σημειωθεί επίσης ότι αυτό το ψιλό αλάτι (ανθός ή αφρός) αν και είναι πιο εύκολο στον χειρισμό του αφού δεν χρειάζεται να το τρίψουμε, είναι κατά πολύ φτωχότερο σε θρεπτικά συστατικά και γεύση στο φαγητό από το ημίχονδρο και το χονδρό. Επίσης εδώ πάλι μιλάμε για τεχνητά δημιουργημένο και επεξεργασμένο αλάτι και όχι για φυσικό(αυτόπηκτο) το οποίο πωλείται σε μία τιμή που όποιος το αγοράζει...με τις υγείες του.

ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΑΚΑΤΕΡΓΑΣΤΟ(ΑΥΤΟΠΗΚΤΟ) ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΑΛΑΤΙ ΒΡΑΧΩΝ: Η ανωτερότητα της φύσης.

Επιμένω να χρησιμοποιώ τον όρο «ακατέργαστο» διότι όσο φυσικό και αν είναι ένα προϊόν αν περάσει μια ανθρώπινη επεξεργασία τότε πλέον δεν είναι όπως μας το προσφέρει η φύση αλλά είναι όπως το προτιμάει κάποιος άνθρωπος. Αυτό δεν είναι κακό από μόνο του και εξαρτάται από τα κίνητρα που έχει η ανθρώπινη επέμβαση.

Αν ας πούμε επέμβουμε στην φύση με το να μπολιάσουμε μια νεραντζιά ώστε να την μετατρέψουμε σε πορτοκαλιά αυτή η επέμβαση αν και μετατρέπει την φυσική επιλογή σε ανθρώπινη, δεν έχει άλλο κίνητρο από το να τρώμε πορτοκάλια αντί για νεράντζια πράγμα που γίνεται καθαρά με βάση τις διατροφικές μας απαιτήσεις. Αν όμως αντί για την ανωτέρω διαδικασία του μπολιάσματος επέμβουμε στην νεραντζιά εμβολιάζοντας την με ουσίες,ψεκάζοντας την με φάρμακα και ρίχνοντας της δηλητήρια ως λίπασμα προκειμένου να βγάζουμε από αυτό το δέντρο 100 κιλά νεράντζια αντί για 10 που θα παρήγαγε φυσιολογικά τότε αυτή η επέμβαση, που σκοπό θα έχει το κέρδος, θα έχει σαν αποτέλεσμα η νεραντζιά μας να παράγει 100 κιλά φάρμακα και δηλητήρια που απλά θα έχουν την όψη και την γεύση του νεραντζιού.

Ο ίδιος κανόνας ισχύει σε κάθε φυσικό προϊόν και κατά επέκταση και στο αλάτι. Παρακάτω θα αναλύσω όσο μπορώ πιο συνοπτικά κάποιες από τις κατεργασίες που μπορεί να κάνει ένας παραγωγός ή μια εταιρία στο αλάτι και τι ζημιά κάνει η κάθε μια από αυτές στο τελικό προϊόν:

1)Ραφινάρισμα: Καταστροφή ΚΑΘΕ θρεπτικής ουσίας στο αλάτι.

2)Χλωρίωση-Φθορίωση: Προσθέτει νευροτοξικά και καρκινογόνα δηλητήρια στο τελικό προϊόν. 

3)Μηχανική επεξεργασία: Προσθήκη χώματος-άμμου υπό μορφή σωματιδίων κατά τον τεχνητό διαχωρισμό-καθαρισμό-άλεσμα και προσθήκη αντισυσσωματικών ουσιών βλαβερών για την υγεία του ανθρώπου.

4)Πλύσιμο του αλατιού: Αν το αλάτι πλυθεί με θαλασσινό νερό τότε απλώς υποβαθμίζεται η θρεπτική του αξία αν όμως πλυθεί με γλυκό νερό τότε εκτός της υποβάθμισης ουσιαστικά χλωριώνεται.

5)Τεχνητή παραγωγή αλατιού(Τεχνητές αλυκές,γέμισμα κοιλοτήτων με θαλασσινό νερό κ.λ.π.): 70% έως 90% φτωχότερο τελικό προϊόν(αναλόγως περιοχής) καθώς όπως είπαμε στο κεφάλαιο για το βιολογικό αλάτι η θάλασσα δεν πετάει μόνο νερό στον βράχο. 

Βλέπουμε λοιπόν ότι κάθε μια από αυτές και όσες άλλες κατεργασίες υπάρχουν μόνο ζημιά κάνουν στο προϊόν και έτσι όταν λέμε για φυσικό αλάτι εννοούμε αυτό το οποίο βγαίνει από μόνο του στον βράχο και εμείς απλά το μαζεύουμε και το καταναλώνουμε έτσι όπως είναι χωρίς να προσθέσουμε ή να αφαιρέσουμε τίποτα. Το προϊόν αυτό επίσημα λέγεται «αυτόπηκτο αλάτι ελάχιστης ανθρώπινης παρέμβασης» διότι πήζει μόνο του όπως θέλει η φύση και δεν παρεμβαίνουμε σε αυτό παρά μόνο ως συλλέκτες δηλαδή απλά το μαζεύουμε. 

ΑΚΑΤΕΡΓΑΣΤΟ ΑΛΑΤΙ ΒΡΑΧΟΥ

Αυτή η συλλογή όπως καταλαβαίνουμε είναι μια δύσκολη διαδικασία η οποία αποτελεί το μεγαλύτερο και σημαντικότερο μέρος μιας τέχνης που τείνει να χαθεί, ωστόσο το τελικό προϊόν που φέρει την εμπορική ονομασία «ακατέργαστο αλάτι βράχου» ή αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τον επίσημο όρο «αυτόπηκτο θαλασσινό αλάτι ελάχιστης ανθρώπινης παρέμβασης» αν και είναι φτωχότερο σε εμφάνιση (διότι θα έχει μέσα του κομμάτια από φύκια και άλλους θαλάσσιους οργανισμούς τα οποία τα λέμε ΠΡΟΣΜΙΚΤΑ) παράλληλα είναι ασύγκριτα ανώτερο σε γεύση, θρεπτική αξία και ευεργετικές φυσικές ιδιότητες. 

Συνοψίζοντας τα πλεονεκτήματα του φυσικού αυτόπηκτου αλατιού έναντι των υπολοίπων:

1)Δεν βλάπτει την πίεση 

2)Δεν είναι χλωριωμένο-φθοριωμένο 

3)Έχει τουλάχιστον 98 θρεπτικά συστατικά παραπάνω από τα άλλα αλάτια

4)Η συνήθης τιμή του (5 ευρώ/κιλό τιμή παραγωγού) είναι πολύ οικονομικότερη από τα περισσότερα βιολογικά και ορυκτά «φυσικά» αλάτια της αγοράς

5)Δίνει μια απίστευτη θαλασσινή γεύση στο φαγητό καθώς έχει την ιδιότητα να αφήνει το φαΐ στο μαγείρεμα να τραβήξει όσο ακριβώς αλάτι χρειάζεται(ξεχάστε τα αλμυρά και τα ανάλατα φαγητά)

6)Δεν έχει αντισυσσωματικές ουσίες οι οποίες είναι πολύ επικίνδυνες για το σώμα και τον οργανισμό.

7)Είναι άριστο καλλυντικό καθώς κάνει καταπληκτικές μάσκες πίλινγκ (για της κυρίες)

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΦΥΣΙΚΟ «ΑΥΤΟΠΗΚΤΟ» ΑΛΑΤΙ ΒΡΑΧΩΝ.

Οι τρόποι για να βρούμε αγνό αλάτι είναι δύο, είτε να το αγοράσουμε από κάποιον παραγωγό(η καλύτερα συλλέκτη), είτε να το συλλέξουμε οι ίδιοι και θα επεκταθώ εκτενέστερα και στην αγορά αλλά και στην περισυλλογή ώστε να μην σας εξαπατήσουν από την μια και να μην περπατήσετε ατελείωτα χιλιόμετρα πάνω στα βράχια χωρίς να βρείτε τίποτα από την άλλη.

1)Περισυλλογή φυσικού θαλασσινού αυτόπηκτου αλατιού.

Αν μάθετε να εντοπίζετε, να ξεχωρίζετε ποιο είναι καλό και εν τέλει να συλλέγετε θαλασσινό αλάτι στην ώρα του (και όχι απλά να πέσετε πάνω του τυχαία) τότε ήδη θα γνωρίζετε αρκετά πράγματα γύρω από την φύση και τους κανόνες της. Η τέχνη αυτή αν και ακούγεται αρκετά απλή δεν είναι καθόλου και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο οι περισσότεροι παραγωγοί αλλά και οι εταιρίες καταφεύγουν σε τεχνητές μεθόδους δημιουργίας αλατιού, ώστε να αποφύγουν την ταλαιπωρία αλλά και τα έξοδα. 

Όπως ήδη είπαμε όταν γίνεται φουρτούνα η θάλασσα πετάει νερό και άλλα καλούδια πάνω στον βράχο το οποίο εγκλωβίζεται σε όποιες κοιλότητες υπάρχουν σε αυτόν και όταν ζεσταίνει ο καιρός το νερό αυτό εξατμίζεται και αφήνει πίσω του αλάτι. Όμως αυτό δεν συμβαίνει σε κάθε περιοχή που έχει βράχια και φουρτούνες. Για να εγκλωβιστεί το νερό στις κοιλότητες του βράχου και να μην διαφύγει πίσω στην θάλασσα πρέπει τα πετρώματα του βράχου να είναι τέτοια ώστε να συγκρατούν το νερό. Αν στην περιοχή που ψάχνετε για αλάτι τα βράχια δεν είναι κατάλληλα τότε όσο και να ψάξετε δεν θα βρείτε ούτε μια χούφτα. Για να μάθετε λοιπόν ποια περιοχή «κρατάει» αλάτι πρέπει να δείτε τα βράχια της. Αν ας πούμε αυτά έχουν αργιλώδη-ασβεστολιθικά πετρώματα τότε η περιοχή έχει πολύ αλάτι ενώ αν π.χ. έχουν σχιστόλιθο τότε δεν υπάρχει περίπτωση να βρείτε. Εμπειρικός κανόνας για όλο αυτό ώστε να αποφύγουμε να αναλύσουμε γεωλογικά την κάθε περίπτωση είναι το χρώμα των βράχων. Όσο πιο ανοιχτού χρώματος είναι αυτοί τόσο πιο καλές οι πιθανότητες ενώ όσο πιο σκούροι τόσο πιο κακές. Όσο πιο σκληρά τα πετρώματα(χαλαζιακά-ασβεστολιθικά) τόσο καλύτερα ενώ όσο πιο μαλακά(πηλώδη) τόσο το χειρότερο.

ΑΛΟΠΗΓΟΥΣΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΙΚΑΡΙΑΣ

Συνήθως λοιπόν οι περιοχές που κρατάνε αλάτι αποτελούνται από συμπαγείς βράχους ανοιχτού χρώματος που η γραμμή τους έχει την φυσική τάση να μπαίνει βαθειά στην θάλασσα σε χαμηλό ύψος και να μην μεταβάλλεται εύκολα ενώ οι περιοχές που δεν έχουν αλάτι έχουν σκούρα σχιστά ή μαλακά βράχια που η θάλασσα τα έχει μεταβάλλει σε πανύψηλους και κοφτούς όγκους. Έτσι πριν ξεκινήσουμε να ταλαιπωρηθούμε και να χαλάσουμε ατελείωτα ζευγάρια παπούτσια πάνω στα βράχια πρέπει πρώτα να μάθουμε να ιχνηλατούμε μια περιοχή .

Το επόμενο βήμα είναι η σωστή εποχή και η σωστή μέρα και ώρα συλλογής. Ένας λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο είναι ότι έχω διαβάσει απίστευτες αρλούμπες σε διάφορα άρθρα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο σχετικά με την εποχή συλλογής. Άλλοι λέγανε τον Αύγουστο ενώ άλλοι τον Σεπτέμβρη και ευτυχώς που δεν βρέθηκε κανείς ακόμα να πει πως η σωστή εποχή είναι η...πρωτοχρονιά!!!

Η φυσική παραγωγή αυτόπηκτου αλατιού στην Ελλάδα ξεκινάει κατά μέσο όρο στα τέλη Απριλίου και τελειώνει κατά μέσο όρο στα τέλη Σεπτέμβρη αναλόγως περιοχής και χρονιάς. Αποκορύφωμα της παραγωγής είναι τον Ιούνιο-Ιούλιο και σε περιοχές που δρα οργανωμένος παραγωγός-συλλέκτης μέχρι τα μέσα Αυγούστου έχει συλλεχθεί το 85% της τελικής παραγωγής. Όμως η σωστή εποχή δεν αρκεί. Πρέπει να μάθετε να ξεχωρίζετε την σωστή μέρα και την σωστή ώρα και αυτό εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες που λαμβάνουν χώρα εκείνη την περίοδο.

Αν ας πούμε μια κοιλότητα έχει σήμερα το πρωί αλάτι που μπορούμε να συλλέξουμε αυτό δεν σημαίνει πως θα υπάρχει το αλάτι αυτό και το βράδυ της ίδιας ημέρας. Όταν η θάλασσα κάνει μπουνάτσα ο ήλιος εξατμίζει το νερό στις κοιλότητες και εκεί βγαίνει το αλάτι. Αν όμως μέχρι να πάμε να το μαζέψουμε κάνει φουρτούνα ή ρίξει κάποια βροχή τότε ξανά πέφτει νερό στις κοιλότητες και το αλάτι ξαναγίνεται....νερό! Και άντε πάλι από την αρχή. Η περισυλλογή αυτόπηκτου αλατιού είναι ένας διαρκής αγώνας με την θάλασσα και τα στοιχεία της φύσης. Αν ας πούμε σήμερα κάνει μια φουρτούνα 7 μποφόρ τότε ξέρουμε ότι οι κοιλότητες είναι γεμάτες νερό. Αυτό το νερό θέλει τουλάχιστον μια εβδομάδα για να γίνει αλάτι -με θερμοκρασίες άνω των 21 βαθμών Κελσίου- στις μικρές κοιλότητες και τουλάχιστον δύο εβδομάδες στις μεγαλύτερες και αυτό προϋποθέτει ότι σε αυτήν την εβδομάδα που θα περιμένουμε να πήξει το αλάτι δεν θα ξανακάνει φουρτούνα διότι τότε...πάμε πάλι από την αρχή. Πολλές φορές θυμάμαι τον εαυτό μου να τρέχει να προλάβει την θάλασσα. Να μαζέψω το αλάτι από την τάδε περιοχή διότι το βράδυ θα αλλάξει ο καιρός. Έτσι και εσείς αν θέλετε να μαζεύετε το δικό σας αλάτι πρέπει να μάθετε να μετράτε τους καιρούς και την θάλασσα. Και αυτό φυσικά συνεπάγεται ότι το φυσικό αλάτι τις περισσότερες των περιπτώσεων καταλήγει να μαζεύεται το μεσημέρι κάτω από τον καυτό ήλιο του καλοκαιριού...

Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΜΟΛΙΣ 6 ΧΡΟΝΩΝ...

Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να γνωρίζετε είναι η σωστή μέθοδος περισυλλογής. Υπάρχουν κάποιοι κανόνες που πρέπει να γνωρίζετε διότι αν δεν κάνετε κάποια πράγματα σωστά τότε θα καταλήξετε να μαζέψετε αλάτι που δεν θα μπορείτε να καταναλώσετε. Το πρώτο και συνηθέστερο λάθος που κάνει κάποιος αρχάριος είναι να προσπαθήσει να μαζέψει το αλάτι από μια κοιλότητα που έχει ξεραθεί τελείως. Όμως αυτό είναι αδύνατον διότι ακόμα και αν καταφέρει να βγάλει το αλάτι αυτό που πλέον έχει πετρώσει αυτό θα είναι ανακατεμένο με τόσα χώματα και άμμο που θα είναι αδύνατο να καταναλωθεί.

ΞΗΡΟ ΑΛΑΤΙ

Το αλάτι μαζεύεται από τις κοιλότητες όσο αυτές έχουν νερό μέσα τους με την εξής διαδικασία: Όταν ο ήλιος έχει εξατμίσει αρκετό νερό από τις κοιλότητες τότε αρχίζουμε και βλέπουμε μια λεπτή μεμβράνη αλατιού πάνω στο νερό. Μετά από δυο-τρεις μέρες αυτή η μεμβράνη θα έχει γίνει αλάτι (ο περιβόητος ανθός αλατιού) που μπορούμε να μαζέψουμε. Κάτω από τον ανθό υπάρχει νερό και στον πάτο της κοιλότητας υπάρχει αλάτι χοντρό και σαν τελευταίο στρώμα υπάρχουν οι πέτρες ή άμμος και όσα άλλα βαριά υλικά πετάει η θάλασσα στον βράχο. Για να το πούμε λοιπόν απλά το αλάτι επιπλέει στο νερό της κοιλότητας ενώ οι πέτρες και τα χώματα πάνε στον πάτο όπως είναι λογικό. Αν όμως το νερό της κοιλότητας αυτής εξατμιστεί τελείως τότε το αλάτι θα πάει στον πάτο και θα ενωθεί με τα χώματα και τις πέτρες. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι για να μαζέψουμε αλάτι βράχου από κοιλότητες πρέπει αυτές να έχουν έστω λίγο νερό και να μην είναι τελείως ξερές ούτως ώστε να μην μαζεύουμε και χώματα. 

Επίσης καλό θα είναι να γνωρίζετε ότι το αυτόπηκτο αλάτι δεν μαζεύεται με γάντια ή με κουτάλες ή με κάποιο άλλο μέσο αλλά αποκλειστικά με γυμνά χέρια και αυτό είναι μεν επώδυνο (διότι το αλάτι είναι καυστικό και το νερό στην «αλυκή» βράζει) αλλά είναι απαραίτητο αν θέλουμε να μαζέψουμε σωστά το αλάτι μας. 

2)Αγορά φυσικού θαλασσινού αυτόπηκτου αλατιού.

ΤΑ ΠΡΟΣΜΙΚΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΗ

Εάν θέλετε να αγοράσετε 100% φυσικό ακατέργαστο(αυτόπηκτο) αλάτι βράχου πρέπει να γνωρίζετε κάποια πράγματα γύρω από τα χαρακτηριστικά που θα έχει αυτό. Πρώτη και απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχει πρόσμικτα. Αν κάνουμε ένα πείραμα και αφήσουμε το αλάτι του σούπερ μάρκετ σε έναν εξωτερικό χώρο που να έχει σκιά θα παρατηρήσουμε ότι δεν το πλησιάζει κανένα ον της φύσης αλλά όλα τα ζώα και τα έντομα το αγνοούν επιδεικτικά. Αν όμως κάνουμε το ίδιο με το φυσικό ακατέργαστο αλάτι τότε όλα τα έντομα και τα ζώα που θα περάσουν από κοντά θα θέλουν να φάνε κάτι από αυτό. Για παράδειγμα στις περιοχές που υπάρχουν ελεύθερα αιγοπρόβατα ο καλύτερος οδηγός για να βρούμε αλάτι είναι να τα....ακολουθήσουμε καθώς οι κατσίκες η ακόμα και τα πρόβατα πηγαίνουν στις περιοχές που υπάρχει αυτόπηκτο αλάτι και το τρώνε. Προσωπικά ασχολούμαι με το αλάτι στην Ικαρία και το νησί μας έχει αρκετά ελεύθερα κατσίκια τα οποία είναι και ο μεγαλύτερος μου ανταγωνιστής καθώς μου τρώνε το αλάτι... Από αυτό καταλαβαίνει ο καθένας ότι ακόμα και αν πούμε ότι το αυτόπηκτο ακατέργαστο αλάτι μαζεύτηκε από κάποια περιοχή που η θάλασσα δεν είχε φύκια, ούτε καβούρια, ούτε όστρακα αλλά ούτε και ψάρια (!) να πετάξει πάνω στα βράχια αλλά πέταγε μόνο...νερό ακόμα και σε αυτή την περίπτωση το αλάτι αυτό μέχρι να συλλεχθεί θα το είχε επισκεφθεί κάθε λογής «τρακαδόρος» της φύσης (ζουζουνάκια, ζώα, κ.λ.π.) και ως εκ τούτου θα ήταν πρακτικά αδύνατον το αλάτι αυτό να μην είχε και κάτι άλλο μέσα του. Αλάτι 100% άσπρο και καθαρό σαν χιόνι σημαίνει αλάτι που έχει υποστεί επεξεργασία και συνεπώς δεν είναι 100% φυσικό.

Όσον αφορά τώρα την γεωγραφική προέλευση του αλατιού κάποιος που γνωρίζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής από την οποία υποτίθεται πως προέρχεται το αλάτι μπορεί να διαπιστώσει και την προέλευση του αλατιού αυτού από το είδος των πρόσμικτων και εξηγώ. Όποιος έχει πάει στην μέσα Μάνη γνωρίζει πως το μοναδικό χώμα που υπάρχει εκεί είναι το κοκκινόχωμα το οποίο είναι και ενοχλητικό καθώς έχει την τάση να βάφει κόκκινο κάθε πάτωμα και κάθε αντικείμενο. Πραγματικά αυτό το κοκκινόχωμα σε μορφή πούδρας που γέμιζε τα πάντα γύρω σου το θυμάμαι ακόμα αν και έχουν περάσει χρόνια από τότε που έμενα εκεί. Άρα λοιπόν αν αγοράσουμε φυσικό αλάτι από την Μάνη είναι φυσιολογικό να έχει κάποιο κοκκινωπό ή κιτρινωπό χρώμα. Επίσης είναι φυσιολογικό να βρούμε κάποιο μικρό φιλαράκι ή κλαδάκι από θυμάρι μέσα καθώς η Μάνη είναι γεμάτη με θυμάρι. Όμως αν πάρουμε αλάτι που υποτίθεται πως είναι από την Μάνη και βρούμε μέσα ένα φιλαράκι από λαδανιά εκεί έχουμε πρόβλημα καθώς η λαδανιά φυτρώνει στην Κρήτη και στην Ικαρία αλλά ποτέ στην Μάνη και συνεπώς είναι αδύνατον το αλάτι αυτό να προήλθε από εκεί.

Από εκεί και πέρα το συγκεκριμένο προϊόν καλό θα είναι να το προμηθευόμαστε από παραγωγό της απολύτου εμπιστοσύνης μας ώστε να είμαστε σίγουροι πως αυτό που αγοράζουμε είναι αυτό για το οποίο δώσαμε τα χρήματα μας...

Όσον αφορά την τιμή που πρέπει να έχει το φυσικό αλάτι αυτό εξαρτάται από τον παραγωγό και την περιοχή κ,λ,π,. Προσωπικά πουλάω το προϊόν που συλλέγω προς 5 ευρώ το κιλό σε ποσότητες χονδρικής και από εκεί και πέρα ο τελικός καταναλωτής κάνοντας μια έρευνα αγοράς και έχοντας τις ανωτέρω γνώσεις για το προϊόν μπορεί να αποφασίζει αν θα προβεί στην αγορά ή όχι. 

ΠΩΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΠΗΚΤΟ ΑΛΑΤΙ (ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ,ΜΑΓΕΙΡΕΜΑ Κ.Λ.Π)

Το αλάτι όταν είναι μαζεμένο με την αρχαία τεχνική κρατάει πάντα ένα μικρό ποσοστό υγρασίας περίπου στο 7%. Αυτό του είναι απαραίτητο για να μπορούμε να το χειριστούμε εύκολα και να μην πετρώνει. Αν το θέλουμε μόνο για το μαγείρεμα το χρησιμοποιούμε έτσι ως έχει, ενώ αν θέλουμε να το μετατρέψουμε σε επιτραπέζιο απλά το αφήνουμε σε μια εφημερίδα μια μέρα στον ήλιο να ξεραθεί τελείως και μετά το αλέθουμε. Για να το αλέσουμε χρησιμοποιούμε αποκλειστικά ένα χοντρό και μεγάλο βότσαλο που θα έχουμε προμηθευτεί εντελώς δωρεάν από την πλησιέστερη μας παραλία και μια ξύλινη επιφάνεια. Απλώνουμε το ξεραμένο αλάτι πάνω στην ξύλινη επιφάνεια (ένα ξύλο κοπής π.χ.) και με μικρές παλινδρομικές κινήσεις το συμπιέζουμε με το βότσαλο και...το αλάτι μας έγινε ψιλό(επιτραπέζιο). Επίσης αν θέλουμε να το συντηρήσουμε για μεγάλο διάστημα πρέπει πάλι να το ξεράνουμε πολύ καλά ώστε να μπορεί να αντέξει και χρόνια διότι ναι μεν το αλάτι δεν χαλάει αλλά το φυσικό αλάτι δεν έχει μόνο αλάτι μέσα του αλλά και κομμάτια από ψάρι, όστρακα κ.λ.π και ως εκ τούτου αυτά είναι δυνατόν (ακόμα και αν είναι ίχνη) να χαλάσουν αν το αλάτι μας έχει κρατήσει υγρασία και το συντηρήσουμε με την υγρασία του για πολλούς μήνες. 

Έτσι λοιπόν αν θέλουμε να το κρατήσουμε για διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών από την ημερομηνία συλλογής του πρέπει να το ξεράνουμε 100% ώστε να μην μυρίσει. Συνεπώς τους πρώτους μήνες το χρησιμοποιούμε ως έχει και με την καινούργια χρονιά αυτό που θα έχει περισσέψει μπορούμε να το ξεράνουμε 100% και να πάρει τον δρόμο για την αποθήκη σας για τις...δύσκολες μέρες!

Κάθε σχόλιο και μαίηλ για περαιτέρω διευκρινήσεις είναι ευπρόσδεκτα αρκεί να είναι καλοπροαίρετα. Σύντομα θα αναρτήσω και βίντεο με το συγκεκριμένο θέμα για τους πιο... οπτικούς τύπους ανάμεσα μας..