Παρέμβαση σε κάποια «πατριωτικά» και «Ορθόδοξα» ιστολογία.

Γράφει ο Sinenohos Manos

Πριν από 15 χρόνια περίπου ξεκινήσαμε να γράφουμε. Άλλοι λίγο πριν άλλοι λίγο μετά. Κάναμε όμως και αγώνα. Πότε τα μνημόνια πότε οι άθεοι νόμοι πότε οι αλλοδαποί, όλο και κάποιο συλλαλητήριο βρίσκαμε να κατέβουμε και όλο και κάποια νέα πατριωτική ομάδα ξεπηδούσε. Κάναμε και «δράσεις». Θυμάσαι τους «Ανένταχτους Πατριώτες» του στόχου; Θυμάσαι την «Ελληνική Γροθιά»; Τον Σταυρόπουλο και την ομάδα του; Θα μου πεις που να θυμάσαι και τις 247 πατριωτικές ομάδες που δημιουργήθηκαν τότε. Μέχρι και ο Χατζάρας πατριωτική ομάδα είχε κάνει. Ήταν η εποχή βλέπεις. Κάπου όμως όλοι είχαμε αγάπη για την πατρίδα και την θρησκεία. Είχαμε και κάποιο κανάλι στο youtube στην αρχή, μετά κάποιο μπλόγκ.

Σιγά-σιγά όμως το μπλόγκ έγινε «Σάιτ». Πήρε διαφημίσεις, μεγάλωσε. Πήρε συγγραφείς. Και όσο αυξανόταν το χρήμα τόσο έπρεπε να κρατάς ισορροπίες. Γιατί ο κόσμος θέλει άρτους και θεάματα. Δεν μπορεί να λέει μόνο Νέα για την Αττική. Και το μεροκάματο στο ίντερνετ είναι σκληρό. Πρέπει να μπαίνουν χιλιάδες την ημέρα. Δεν μπορείς να τους διώχνεις. Πρέπει οι ειδήσεις να τους «ανεβάζουν».

Και έτσι άρχισες να το νοθεύεις το πράγμα. Ήξερες πολύ καλά ας πούμε ότι αυτός ο «συγγραφέας» που έχεις, πως λέει ανυπόστατα πράγματα. Έχεις λάβει μαίηλ διαμαρτυρίας από πολλούς. Από ανθρώπους που σε στηρίξανε όταν ακόμα ήσουν ψιλικατζίδικο. Όμως έφερνε κόσμο. Και εσύ είχες έξοδα. Έτσι νοθεία την νοθεία ,διαμαρτυρία την διαμαρτυρία, συμβιβασμό τον συμβιβασμό έγινες πολυκατάστημα. Με λαμπερά φωτάκια και πάγκους με εμπόρους που διαλλαλούσαν την πραμάτεια τους: «Εδώ η καλή σωτηρίααα» ,«Εδώ το χρέος στην πατρίδαααα» «Εδώ η αδέσμευτη ενημέρωσηηηη».

Κάπου σε ενοχλούσε όλο αυτό. Μέσα σου. Θυμάσαι; Όμως έπεισες τον εαυτό σου ότι όλα είναι εντάξει. Προκειμένου να ωφεληθεί η πατρίδα και η Εκκλησία δεν πειράζει...έλεγες. Όταν θα έχουμε την δύναμη να αλλάξουμε τα πράγματα θα μπούνε όλοι στην θέση τους...έλεγες. Φυσικά σε συνέφερε αυτή η οπτική γωνία της σωτηρίας αλλά μάλλον προτιμάμε να λέμε ότι αυτό δεν το σκέφτηκες. Ας παραμείνουμε στο ενδεχόμενο,πως περίμενες να έρθει η σωτηρία θαυματουργικά και έτσι να μπούνε όλα στην θέση τους από μόνα τους. Είπαμε μια εναλλακτική ενημέρωση...

Κάπου προσπάθησες και με την πολιτική αλλά δεν το είχες και έτσι παρέμεινες να βοηθάς την πατρίδα και την τσέπη αλλά και τον εγωισμό σου...δημοσιογραφικά.

Τώρα τελευταία που ανέβηκαν οι αναγνώσεις στην ιστοσελίδα σου σκέφτεσαι ότι οι ιδέες σου πάνε μακρυά. Είσαι βλέπεις υποτίθεται μια «αδέσμευτη φωνή». Που φυσικά δεσμεύει όσες φωνές έχουν αντίθετη άποψη από την...αναγνωσιμότητα. Και άρχισες και δεν απαντάς καν στα μαίηλ όσων μπορεί να σου χαλάσουν το Proχωρημένο και ανεβαστηκό «μαγαζί». Η επικαλείσαι πως δεν τα είδες γιατί τάχα μου μπήκαν στον φάκελο με τα σπαμ. Όμως αυτό το άρθρο θα το δεις. Που το ξέρω; Το βλέπεις και το διαβάζεις ήδη. Ξέρεις γιατί το διαβάζεις; Γιατί ξέρεις ποιος είμαι και επίσης ξέρεις ποιος-ποια είσαι. Και κάπου μέσα σου η συνείδηση σου σε ενοχλεί. Αφού λοιπόν έστω με το να διαβάζεις τα άρθρα μου παλιέ «συναγωνιστή» ψάχνεις μια έξοδο από την κατάντια σου θα σου πω κάτι.

Όλοι έχουμε κάποια στιγμή την ευκαιρία να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο. Είχες και εσύ την δική σου. Απέτυχες. Έβαλες Τρικλοποδιά στον υποτιθέμενο σκοπό σου. Και το ιστολόγιο σου εν τέλη δεν είναι βάλσαμο στην ψυχή κανενός. Αργά η γρήγορα οι αναγνώστες σου θα βρούνε κάπου αλλού να αγοράζουν σωτηρία και τότε ίσως απλώς θα θυμάσαι ότι κάποτε έκανες «πατριωτική και Ορθόδοξη δημοσιογραφία και αρθρογραφία». Όσοι από εμάς επενδύσαμε σε ανθρώπους τους έχουμε ακόμα. Εσύ επένδυσες σε στατιστικά. Στο τέλος -θυμήσου την ημέρα που σου το είπα- δεν θα έχεις ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ούτε ανθρώπους ούτε στατιστικά. Και όσοι επενδύσαμε σε ανθρώπους θα έχουμε και τα δυο. Ναι ναι βλέπω άρχισες να καταλαβαίνεις . Αυτό σου είχε διαφύγει ε; Μα είναι τόσο απλό που μάλλον στην «μεγάλη διάνοια σου» πέρασε απαρατήρητο:

Τα στατιστικά δεν φτιάχνουν ανθρώπους ενώ οι άνθρωποι πάντα φτιάχνουν στατιστικά.

Αντίο λοιπόν παλιέ συναγωνιστή και νυν πατριδέμπορα και ίσως και έμπορα σωτηρίας. Ξέρω ότι θα με ξαναδιαβάσεις. Όσα χρόνια και αν περάσουν. Εγώ όμως δεν θα σου ξαναγράψω. Έχω μια πατρίδα να βοηθήσω. Έχω να στηρίξω την Εκκλησία και το κυριότερο, έχω τους ανθρώπους που επένδυσα σε αυτούς όταν εσύ επένδυες σε «αναγνωσιμότητα». Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με το τέλος σου. Έπαιξες και έχασες. Δεν θα σε θυμόμαστε...

Αντίο+ SsM