Παλαιοχριστιανοί Ρωμανίας: Ορθόδοξος μπορεί να είσαι αλλά Χριστιανός δεν είσαι 3: Περί εμβολιασμένων. Είναι το εμβόλιο «χάραγμα»;

 Γράφει ο Ιωάννης Βαρκάρης. 

Καὶ ἤκουσα μεγάλης φωνῆς ἐκ τοῦ ναοῦ λεγούσης τοῖς ἑπτὰ ἀγγέλοις· ὑπάγετε καὶ ἐκχέατε τὰς ἑπτὰ φιάλας τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν γῆν. 

  Καὶ ἀπῆλθεν ὁ πρῶτος καὶ ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν· καὶ ἐγένετο ἕλκος κακὸν καὶ πονηρὸν ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἔχοντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ. 

 Αποκ. 16,1-16,2

Το τρίτο μέρος από την προαναγγελθείσα σειρά λόγων. Διαβάστε και το δεύτερο μέρος εδώ

Δήλωση ανάγνωσης: Το κείμενο αποτελεί θέση των Ρωμιών Ορθόδοξων Παλαιοχριστιανών (ΡΟΠ) οι οποίοι δραστηριοποιούνται σε κοινότητες στην γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων στα πρότυπα ζωής(χωρίς να ακολουθάνε το παλαιό Ρώσικο τυπικό) των παλαιόπιστων Ρωσίας και αποτελούν θρησκευτική και πολιτιστική μειονότητα. Ως εκ τούτου το παρόν κείμενο δεν αποτελεί προσπάθεια προσηλυτισμού αλλά ανάπτυξη των θέσεων μιας μειονότητας όπως και απόπειρα επικοινωνίας των μελών της. Αν διαφωνείτε με τις θέσεις των παλαιοχριστιανών μην συνεχίσετε την ανάγνωση.  

Ίσως ο πιο δύσκολος λόγος από όλους όσους έχουμε πει και όσους θα πούμε, είναι ο λόγος που ασχολείται με το εμβόλιο και τους εμβολιασμένους. Είναι το εμβόλιο κάποιο είδος χαράγματος; Είναι οι εμβολιασμένοι σφραγισμένοι; Μπορούν να κοινωνάνε; Είναι δεκτή η μετάνοια τους; Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που ταλαιπωρούν λίγο πολύ τους περισσότερους Χριστιανούς που συζητάνε αυτό το ζήτημα.

Διότι όλοι -άλλοι λίγο άλλοι πολύ- έχουμε στο οικείο μας περιβάλλον κάποιο άτομο που έχει υποκύψει στην πίεση του κατεστημένου και έχει εμβολιαστεί και ως εκ τούτου ο λόγος αυτός είναι δύσκολος συναισθηματικά, για τον καθένα, αλλά εφόσον μας απασχολεί όλους πρέπει να ειπωθεί.  Επίσης πρέπει να τονιστεί εδώ το γεγονός, πως οι περισσότερες συζητήσεις που έχουν γίνει δημόσια για το εμβόλιο αυτό, εστιάζουν στις επιπτώσεις ή μη στην υγεία και την ζωή του εμβολιασμένου ατόμου. Πολύ σπάνια θα δει κάποιος δημόσιες συζητήσεις για τις όποιες πνευματικές και ψυχικές επιπτώσεις και αν αυτές υπάρχουν.

Δυστυχώς το σύστημα έβαλε την ανθρωπότητα στην διαδικασία να συζητάει συνέχεια την ποιότητα της εδώ ζωής του ανθρώπου, ρίχνοντας στο καναβάτσο την όποια συζήτηση για την ποιότητα της ψυχικής και πνευματικής υγείας του. Εν μέσω μιας, αμφιβόλου προέλευσης πανδημίας, τα συστημικά μέσα παρουσίαζαν στον κόσμο την σωματική υγεία ως το πιο σημαντικό και απαραίτητο ζητούμενο, που έπρεπε -αυτή η υγεία- να υπερασπισθεί έναντι οποιουδήποτε άλλου τιμήματος. Τι και αν καταπατήθηκαν ελευθερίες και δικαιώματα που κερδήθηκαν με θυσίες και αγώνες αιώνων; Γρίπη να μην πάθεις και όλα καλά...

Μέσα σε όλο αυτό τον παραλογισμό εκείνων των ημερών και σε συζητήσεις ανάμεσα σε τηλεειδικούς και τηλεγιατρούς, η κόντρα με όσους διαφωνούσαν με το επίσημο αφήγημα εστιάσθηκε, ίσως σκόπιμα, στις λεγόμενες «παρενέργειες». Στον σημερινό μας λόγο θα προσπαθήσουμε να αγγίξουμε κάτι διαφορετικό: Τις πνευματικές επιπτώσεις του mRNA εμβολίου και αν αυτές υπάρχουν.   

Λόγος α. Τα μέρη του ανθρώπου

Σύμφωνα με τους πατέρες κάθε ζώο αποτελείται από δυο συστατικά: το σώμα και την ψυχή. Αντιθέτως, ο άνθρωπος είναι ο μόνος ζωντανός οργανισμός που αποτελείται από τρία συστατικά: το σώμα, την ψυχή και το πνεύμα. Ο άνθρωπος εν αντιθέσει με οποιαδήποτε άλλη μορφή ζωής στην γη και το σύμπαν έχει ένα παραπάνω συστατικό, το πνεύμα. Τι είναι όμως αυτό το παραπάνω συστατικό που έχει ο άνθρωπος και δεν το έχει καμία άλλη μορφή ζωής; 

Όταν ο Θεός έφτιαξε τον Αδάμ φύσηξε μέσα του μια πνοή. Αυτό δεν το έκανε σε κανένα άλλο δημιούργημα παρά μόνο με τον άνθρωπο ο οποίος πλάστηκε κατά εικόνα και προς ομοίωση. Αυτή η πνοή του Θεού είναι το πνεύμα που έχει ως τρίτο συστατικό μέσα του ο κάθε άνθρωπος. 

Όταν ο άνθρωπος πεθαίνει μπορεί να πάει στην κόλαση η στον παράδεισο δηλαδή κοντά η μακρυά από τον Θεό. Όμως ότι και να γίνει το πνεύμα το οποίο δεν είναι ιδιοκτησίας του ανθρώπου, αλλά ανήκει στον Θεό θα γυρίσει κοντά στον Θεό. Αν ο άνθρωπος πάει στον παράδεισο θα πάει πλήρης (μαζί με το πνεύμα) ενώ αντιθέτως αν ο άνθρωπος θα πάει στην κόλαση θα πάει μόνο η ψυχή και το σώμα. Όπως και να έχει το πνεύμα θα γυρίσει στον ιδιοκτήτη του: τον Θεό. Γιαυτό και την κόλαση κάποιοι πατέρες την έχουν περιγράψει ως τριχασμό: Ο κολασμένος θα είναι σχισμένος σε τρία μέρη και αιώνια θα του λείπει το ένα του κομμάτι που γύρισε στον Θεό, το πνεύμα, διότι το πνεύμα δεν είναι δυνατόν να πάει στην κόλαση.

Τα ζώα όπως είπαμε δεν έχουν αυτή την Θεία πνοή. Είναι μεν δημιουργήματα του Θεού, έχουν ψυχή, έχουν σώμα έχουν ζωή αλλά δεν έχουν πνεύμα. Πάνε τα ζώα στον παράδεισο; Δεν γνωρίζουμε. Οι πατέρες ούτε το απορρίπτουν ούτε το επιβεβαιώνουν. Άλλωστε είναι κάτι που δεν μας αφορά διότι το ζητούμενο είναι να πάμε εμείς στον παράδεισο. Ωστόσο επειδή ακριβώς έχουμε άγνοια για το τι συμβαίνει με τις άλλες μορφές ζωής σε σχέση με τον Θεό και τι θα γίνουν εν τέλη όλες αυτές, δεν μπορούμε να λέμε, ελαφριά την καρδιά, ότι  θα σωθούν ή ότι δύναται να μετανοήσουν ή ακόμα ότι έχουν αμαρτίες.

Θα ήταν έξω από κάθε θεολογική λογική να πει κάποιος π.χ. ότι ένας σκύλος έχει αμαρτίες αλλά αν μετανοήσει μπορεί να πάει στον παράδεισο. Ο σκύλος αυτός είναι δημιούργημα του Θεού ναι και συνεπώς ο Θεός που το δημιούργησε και το συντηρεί ξέρει τι θα γίνει με αυτό εν τέλη. Μιλάμε για αμαρτίες μετάνοια και σωτηρία μόνο για τον Αδάμ και τους απογόνους του. Τα υπόλοιπα δημιουργήματα του Θεού δεν έχουν το πνεύμα και ως εκ τούτου αγνοούμε τι θα γίνει με αυτά. Αυτό το συμπέρασμα κρατήστε το και θα σας χρειαστεί στην συνέχεια του λόγου.

Στον αιώνα μας και λόγο της έκρηξης της επιστήμης και της τεχνολογίας, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να δημιουργηθεί κάποιο είδος «τεχνητού» ανθρώπου. Η συζήτηση στο θέμα είναι τουλάχιστον ογδόντα ετών παλαιά και έχουν γραφεί χιλιάδες σελίδες πάνω στο θέμα το οποίο δεν νομίζουμε ότι πρέπει να αναλύσουμε ιδιαίτερα διότι δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη που να μην έχει ακούσει κάτι σχετικό. Από τα περιβόητα πειράματα του Γιόζεφ Μένγκελε, μέχρι της σημερινές «γονιδιακές θεραπείες» έχει κυλίσει τόσο νερό στο αυλάκι που όποιος υποστηρίξει ότι δεν έχει ακούσει κάτι σχετικά τότε μάλλον είναι κουφός. 

Το θέμα είναι πως όσο στην ανθρωπότητα γινόταν υπαρκτό το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί ένα τεχνητό είδος ανθρώπου, ένα ανθρωποειδές θα λέγαμε, τόσο αυξανόταν η ανησυχία για το αν αυτό το τεχνητό όν θα είχε ψυχή και πνεύμα.   Ένας άνθρωπος που δημιουργήθηκε σε ένα εργαστήριο και οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν κάποια τεχνική DNA, μια κλωνοποίηση μια μετάλλαξη η κάτι άλλο παρεμφερές αυτό το ον ακόμα και αν επιζούσε θα είχε ψυχή; Και αν είχε ψυχή θα είχε το πνεύμα του Θεού ή θα ήταν κάτι σαν σκύλος που μιλάει; 

Κάπου εκεί και σε αυτές ακριβώς της επιστημονικές εικασίες και συζητήσεις γεννήθηκε και ένα κάπως αντίστροφο ερώτημα. Αν ένας άνθρωπος μεταλλαχθεί για κάποιον λόγο στην πορεία της ζωής του παραμένει άνθρωπος; Αυτό ίσως είναι ένα ερώτημα πολύ πιο πονηρό και πολύ πιο επικίνδυνο στην απάντηση του από το πρώτο. Διότι εδώ δεν έχουμε ένα παιδί του σωλήνα. Έχουμε έναν απόγονο του Αδάμ ο οποίος για κάποιον λόγο κάποια στιγμή αλλάζει είδος. Η ψυχή του τι παθαίνει τότε; Το πνεύμα του Θεού παραμένει σε αυτόν;

Ας πούμε δηλαδή πως, κάποια στιγμή, η επιστήμη βρίσκει τον τρόπο να κάνει μια τροποποίηση στο ανθρώπινο DNA ώστε να μετατρέπεται ο άνθρωπος σε σκύλο(αλληγορικό το παράδειγμα). Τι θα γινόταν με την ψυχή του ανθρώπου αυτού και τι με το πνεύμα του Θεού; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτός ο σκύλος έχει ψυχή και πνεύμα επειδή όταν δημιουργήθηκε ως άνθρωπος είχε; Όχι δεν θα μπορούσαμε να το πούμε. Θα μπορούσαμε να δεχθούμε την μετάνοια του; Ή ακόμα θα μπορούσαμε να τον κοινωνήσουμε στην εκκλησία; Φυσικά όχι. Φανταζόμαστε όμως ότι σε όλα αυτά θα έπαιζε ρόλο αν ο άνθρωπος αυτός δέχθηκε την μετάλλαξη αυτή με την θέληση του ή όχι. Διότι αν ήταν δια της βίας θα είχε το δικαίωμα να ζητήσει την προστασία του Θεού. Αν όμως ήταν με την θέληση του τότε και λόγο του αυτεξούσιου το πιο πιθανό είναι πως θα είχε ο άνθρωπος αυτός τις συνέπειες της επιλογής του.

Όπως λοιπόν μπορεί να καταλάβει κανείς εύκολα αυτά είναι ερωτήματα και διλήμματα στα οποία μπήκε η ανθρωπότητα εδώ και ογδόντα χρόνια σκόπιμα ίσως, για να προετοιμαστεί το έδαφος για αυτό που ζούμε σήμερα.  

Λόγος β. Οι εμβολιασμένοι

Για εμάς το ερώτημα όσον αφορά τα εμβολιασμένα άτομα με mRNA εμβόλια, είναι ένα και μόνο: Τα εμβόλια αυτά τροποποιούν τον άνθρωπο σε κάτι άλλο η όχι; Δεν έχουμε αποδείξεις, σαφείς και κατηγορηματικές ότι αυτά τα εμβόλια σχετίζονται με το χάραγμα της Αποκάλυψης. Δεν έχουμε αναμφίβολες αποδείξεις ότι τα εμβόλια αυτά είναι μιας μορφής αυτοκτονία. Όμως έχουμε ισχυρές ενδείξεις ότι τα εμβόλια αυτά μεταλλάσουν τον άνθρωπο. Έχουμε ισχυρές ενδείξεις ότι κάποιες αλλαγές γίνονται στο DNA του και πλέον το εμβολιασμένο ον έχει διαφορές από το πρωτότυπο με την ίδια λογική που μια φωτοτυπία δεν είναι το γνήσιο όσο καλό και να είναι το φωτοτυπικό μηχάνημα. Εδώ όμως έχουμε θέμα. Μεγάλο θέμα. Και ίσως οι προεκτάσεις αυτού του θέματος να μην γίνονται αντιληπτές εκ πρώτης όψεως.

Διότι εκτός από τον λαό έχει εμβολιαστεί και ένα μεγάλο(αρκετά μεγάλο θα λέγαμε)κομμάτι του κλήρου. Και ας πούμε ότι κάποτε, σε δυο, τρία ή δέκα χρόνια ανακαλύψει η επιστήμη ότι τελικά αυτά τα εμβόλια μετάλλασαν τον άνθρωπο και τον κάνανε ένα διαφορετικό είδος το οποίο μπορούμε να το πούμε κάπως ...ας πούμε μετάνθρωπο. Τότε τι θα λέμε για τους εμβολιασμένους κληρικούς; Θα μπορούσαμε να λέμε ότι έχουν ιεροσύνη; Μπορεί κάποιο άλλο είδος πλην του ανθρώπου να έχει ιεροσύνη; Θα μπορούσε ο εκάστοτε πιστός άνθρωπος να λέει ότι έχει πνευματικό του έναν...μετάνθρωπο ο οποίος είναι άλλο είδος; Θα μπορούσαμε να κοινωνάμε από το ίδιο ποτήριο με κάποιο άλλο είδος και να το δεχόμαστε ότι είναι αδελφοί μας; Δύσκολα και πονηρά ερωτήματα που όμως δυστυχώς είναι κομμάτι του παρόντος μας.

Εμείς δεν θα επιχειρήσουμε να δώσουμε μια σαφή απάντηση στα ερωτήματα αυτά προς ώρας διότι από την μία έπρεπε να έχουν τεθεί και συζητηθεί από τους κληρικούς πολύ πριν πάνε και τρυπηθούνε (φορώντας μια σερβιέτα προσώπου)  με πειραματικά σκευάσματα και από την άλλη δεν είμαστε 100% σίγουροι ότι τα σκευάσματα αυτά μεταλλάσουν τον άνθρωπο σε κάποιο άλλο είδος. Άλλωστε πλέον το κακό έχει γίνει.

Εμείς για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο κοινωνάμε σε κληρικούς που είναι ανεμβολίαστοι αυτοί αλλά ΚΑΙ το ποίμνιο τους είναι ανεμβολίαστο. Όχι γιατί φοβόμαστε μην μολυνθούν τα μυστήρια από τους εμβολιασμένους ή κάποια άλλη τέτοια ανοησία. Απλώς δεν θέλουμε να νοούμαστε ως «αδέρφια» με κάποιο άλλο είδος πλην τους απογόνους του Αδάμ και δεν είμαστε διατεθειμένοι να πάρουμε το πνευματικό ρίσκο να μας κοινωνά κάποιος...μετάνθρωπος με ράσα. Εσείς πράξτε όπως η συνείδηση σας, υποδεικνύει.

Από εκεί και πέρα υπάρχει και το ζήτημα της προδοσίας του ανθρωπίνου είδους όμως αυτό θα το θίξουμε στο κομμάτι του λόγου που αφορά την μετάνοια. Στο σήμερα δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι οι εμβολιασμένοι είναι όντως μεταλλαγμένοι. Έχουμε ισχυρές ενδείξεις αλλά όχι αποδείξεις. Μια μελλοντική πανορθόδοξη σύνοδος, που φυσικά θα αποτελούνταν από ανεμβολίαστους πατέρες, θα μπορούσε να δώσει κάποιες απαντήσεις και φυσικά να πάρει κάποιες αποφάσεις επί του θέματος. Προς ώρας απλά αναμένουμε να μάθουμε την απάντηση στο κεντρικό και αρχικό μας ερώτημα: Τα εμβόλια αυτά τροποποιούν τον άνθρωπο σε κάτι άλλο η όχι;

 Λόγος γ. Η μετάνοια

 Στην Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη κάθε αμαρτία συγχωρείται με την μετάνοια. Ότι και αν έκανες όσο χαμηλά και αν έπεσες με την μετάνοια μπορείς να σηκωθείς και να γυρίσεις στην θέση που ήσουν προ της πτώσης σου. Μόνο μια αμαρτία δεν συγχωρείται στην πίστη μας: Η αμετανοησία. Το να μην μετανοείς δηλαδή για την όποια πτώση σου.

Η μετὰνοια όμως δεν είναι κάτι το αφηρημένο. Όταν λέμε «μετανοώ» δεν το λέμε μόνο στα λόγια. Πρέπει να αλλάξουμε έμπρακτα όλο το σκεπτικό και τις πράξεις μας αλλά και τις συνέπειες αυτών να διορθώσουμε. Λόγου χάρη δεν αρκεί μόνο να μετανιώσω που ψευδομαρτύρησα και κάποιος αθώος μπήκε φυλακή. Πρέπει να πω στις αρχές ότι ο αθώος καταδικάστηκε άδικα ώστε να ελευθερωθεί και όπως επίσης πρέπει να κάνω ότι είναι δυνατόν ώστε  ο άνθρωπος αυτός να αποζημιωθεί για τις καταστροφές που υπέστη η ζωή του από την ψευδομαρτυρία μου. Ίσως έμεινε άνεργος και πρέπει να του βρω δουλειά. Ίσως διαλύθηκε η οικογένεια του και πρέπει να του την ξανά ενώσω. Δύσκολο πράγμα η αληθινή και έμπρακτη μετάνοια διότι το να μετανιώσουμε για την αδικία είναι καλό αλλά να διορθώσουμε τις συνέπειες τις αδικίας μας πολλές φορές είναι υπεράνθρωπο και μόνο με θαύμα γίνεται.

Πολλές φορές έχουμε ακούσει την πρόταση ότι οι εμβολιασμένοι ή κάποιοι τουλάχιστον από αυτούς, έχουν μετανιώσει για τα τσιμπήματα. Ίσως απαντάμε. Αλλά έχουν μετανοήσει; ρωτάμε με την σειρά μας. Διότι εδώ τίθενται δυο ζητήματα.

1)Αυτοί οι άνθρωποι-μετάνθρωποι  προδώσαν το ανθρώπινο είδος. Εν γνώση τους βάλανε σε κίνδυνο τις μελλοντικές γενιές μόνο και μόνο για να μην χάσουν τα προνόμια τους ή για να μην πληρώσουν κάποιο πρόστιμο. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον γείτονα,τον συγγενή ή τον δικό μας άνθρωπο ο οποίος με μένος μας κατηγορούσε σαν ψεκασμένους όπως επίσης δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον κάθε κληρικό που μας έλεγε αιρετικούς μόνο και μόνο επειδή δεν δεχόμασταν τον παραλογισμό της «πανδημίας». Τώρα εμείς πρέπει να τους συγχωρήσουμε αν αυτοί μετανοούν; Ναι αλλά πρέπει να διορθώσουν και τις συνέπειες της προδοσίας τους. Πρέπει ας πούμε αν κάποιος εμβολιάστηκε για να δουλέψει τώρα να δώσει την δουλειά του σε έναν ανεμβολίαστο που έμεινε άνεργος, η ας πούμε αν κάποιος εμβολιάστηκε για να μην πληρώσει κάποιο πρόστιμο, τώρα να πληρώσει στους ανεμβολίαστους τα πρόστιμα  που δώσανε, η ας πούμε αν κάποιος παράσυρε κάποιον να εμβολιαστεί πρέπει τώρα να διορθώσει της συνέπειες που υπέστη αυτός ο άνθρωπος. Δύσκολο πράγμα η έμπρακτη μετάνοια και βάζουμε στοίχημα ότι όποιος διαβάζει αυτό το σημείο του λόγου θα σκέφτεται πως«σιγά μην γίνει κάτι τέτοιο». Όμως να θυμίσουμε ότι όταν οι Χριστιανοί μετανοούσαν πουλούσαν τα υπάρχοντά τους και τα μοιράζανε στους φτωχούς αφού πρώτα διόρθωναν τα κακά που είχαν κάνει ή αν δεν είχαν υπάρχοντα πουλούσαν τον εαυτό τους ως σκλάβους. Αν ο κάθε εμβολιασμένος νομίζει ότι μια απλή συγνώμη είναι αρκετή και ότι θα κρατήσει τα προνόμια που απόκτησε εις βάρος όσων αγωνίστηκαν εναντίον του κατεστημένου, τότε αυτή η νοοτροπία απέχει πολύ από την έμπρακτη μετάνοια και μάλλον θρασυδειλία θυμίζει.   Οπότε Ορθόδοξοι μπορεί να είναι αλλά Χριστιανοί δεν είναι διότι οι Χριστιανοί πάντα ήταν θαρραλέοι.

2)Αυτοί οι άνθρωποι-μετάνθρωποι βάζουν σε κίνδυνο τους ανεμβολίαστους ανθρώπους γύρω τους. Όσοι κάνανε αυτά τα επικίνδυνα σκευάσματα πλέον εν γνώση τους ρισκάρουν να κάνουν ζημιά σε όσους έχουν γύρω και σε όσους πλησιάζουν. Διότι ΑΝ ο οργανισμός τους έχει υποστεί κάποια μετάλλαξη τότε: 

2α.Από την μια μεταλλάσουν τα όποια μικρόβια δέχονται και τα μεταδίδουν μεταλλαγμένα στους ανεμβολίαστους. Ο οργανισμός μας όμως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μεταλλαγμένα μικρόβια αφού δεν τα γνωρίζει και εκεί έχουμε τον κίνδυνο να πάθουμε (οι ανεμβολίαστοι) αυτό που πάθανε οι Ινδιάνοι όταν ήρθαν σε επαφή με τους λευκούς. Οι περισσότεροι Ινδιάνοι πέθαναν από ασθένειες που ναι μεν για τους λευκούς ήταν απλές όμως ο οργανισμός των Ινδιάνων δεν τις ήξερε και συνεπώς δεν είχε άμυνες για να τις αντιμετωπίσει. 

2β.Επίσης ο άνθρωπος κάθε μέρα κάθε ώρα αποβάλλει DNA. Τρίχες,ιδρώτας, δέρμα,ούρα κλπ. Το DNA αυτό ναι μεν αποβάλλεται αλλά αντέχει μήνες η και χρόνια ή και αιώνες κάτω από συνθήκες. Αν κάποιος έχει μεταλλαγμένο DNA και έρθει σε επαφή με το δικό μας ποιος μας εγγυάται πως δεν θα μεταλλαχτούμε και εμείς; Και ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα πάθουμε κάποιον καρκίνο η κάτι άλλο από αυτή την ασύμβατη πλέον επαφή; 

Συνεπώς οι εμβολιασμένοι έχουν πλέον κάτι στο αίμα τους το οποίο μπορεί δυνητικά να βλάπτει τα ανεμβολίαστα άτομα που έρχονται σε επαφή. Όλο αυτό βέβαια δεν είναι βεβαιότητα αλλά εικασία θα μας πει κάποιος. Ναι αλλά και μόνο η εικασία (ή πιθανότητα) να κάνει κάποιος ζημιά στο ανεμβολίαστο παιδί του, στους ανεμβολίαστους γονιούς του, στον ανεμβολίαστο σύντροφο κ.λ.π. δεν θα έπρεπε να είναι αρκετή για να συνταράξει και να προβληματίσει έναν «μετανοημένο»; Διότι τι είδους μετάνοια είναι αυτή που παίρνει κάποιος έστω και το ρίσκο της μιας πιθανότητας στις εκατό να βλάψει τον άλλο άνθρωπο με αυτό για το οποίο υποτίθεται ότι μετανοεί; 

Εμείς ξέρουμε ότι κάποτε όταν υπήρχαν λεπροί, όσοι νοιαζόντουσαν να μην κολλήσει και ο συνάνθρωπος τους, φορούσαν μια κάπα και είχαν ένα καμπανάκι στην μαγκούρα τους και ζούσαν στις ερημιές. Με το καμπανάκι ειδοποιούσαν τον κόσμο ότι περνάνε ώστε να μην μολυνθεί ο συνάνθρωπος τους. Αυτό σημαίνει να νοιάζεσαι και όχι να κάνεις σαν να μην τρέχει τίποτα.

Συνεπώς εφόσον μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει κανέναν εμβολιασμένο να κάνει θυσίες για να αποκαταστήσει τις αδικίες που υπεστήκαμε οι ανεμβολίαστοι, ούτε έχουμε δει κανέναν εμβολιασμένο να τριγυρνάει στις ερημιές και να απομονώνεται προκειμένου να βλάψει τον περίγυρό του, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για μετανοημένους με την Χριστιανική έννοια φυσικά. Εμείς έχουμε δει μόνο εμβολιασμένα άτομα που,ενώ μέχρι πριν λίγο καιρό μας εδίωκαν για τις απόψεις μας, τώρα κάνουν σαν να μην τρέχει τίποτα. Όμως αυτό όπως εξηγήσαμε δεν είναι το Χριστιανικό ήθος και συνεπώς Ορθόδοξοι μπορεί να είναι Χριστιανοί δεν είναι.