«Μεγάλωσα κάτω από μια ροδιά και πάνω σε μια Ελιά. Η Ελιά, μου είπε τα μυστικά της και η ροδιά, μου έδωσε την ευχή της...» Ε.Κ.
Με την συγκομιδή της ελιάς να κινείται σε απογοητευτικά επίπεδα και τις τιμές του ελαιόλαδου να έχουν φτάσει σε πρωτοφανή ύψη, η ανάγκη να βρεθεί οικονομική διατροφική λύση για τα νοικοκυριά στο θέμα του λαδιού γίνεται επιτακτική.
Το πρόβλημα της ακαρπίας της ελιάς, έχω την αίσθηση, ότι είναι κάτι το οποίο δημιουργήθηκε τεχνητά και θα το συναντήσουμε από εδώ και πέρα, πολλές φορές, ώστε να έρθει η πολυπόθητη(για την Νέα Τάξη Πραγμάτων) τεχνητή επισιτιστική κρίση.
Με την επιστήμη που υπάρχει αυτή την στιγμή δεν είναι καθόλου δύσκολο να τροποποιηθεί το κλήμα και να βρέχει κάποιες περιόδους, που υπό φυσιολογικό καιρό δεν θα έβρεχε και ως εκ τούτου αρκεί μια μικρή «τροποποίηση» και τον ανθό της ελιάς θα τον παίρνει η βροχή μέχρι να ανατρέψουμε τους σχιζοφρενείς που κάνουν κουμάντο(ή νομίζουν) στον πλανήτη. Όπως επίσης πρέπει να γνωρίζουν οι φίλοι αγρότες ότι η Ορμόνη Καρπόδεσης που ψεκάζουν τις Ελιές τους, έχει αντίδοτο και είναι πανεύκολο στην εκάστοτε κυβέρνηση να το ψεκάσει στην ατμόσφαιρα. Κοινώς αρκεί ένας ψεκασμός κάποιας ανασταλτικής ουσίας στην Ατμόσφαιρα ή μια μικρή τροποποίηση του κλήματος λίγων ημερών για να πούμε το λάδι λαδάκι.
Θα έλεγε κανείς ότι το σπορέλαιο ή ακόμα καλύτερα το πυρηνέλαιο είναι μια λύση. Ναι είναι αλλά είναι σήμερα λύση. Διότι και το σπορέλαιο αλλά και το πυρηνέλαιο δεν μπορεί να εξαχθεί -στην ανάγκη- στο σπίτι μας «με ότι έχουμε». Αυτά τα συμπαθή, κατά τα άλλα, λάδια θέλουν μεγάλες ποσότητες σπόρων ή πυρήνα και χρειάζονται εξειδίκευση και αρκετά μηχανήματα για να παραχθούν έλαια βρώσιμα. Το θέμα είναι πως αν κάποια στιγμή δεν μπορούμε να αγοράσουμε λάδι για τον Χ λόγο, είναι λάθος να έχουμε κάτω από το σπίτι μας δύο ελιές και να μην ξέρουμε τι μπορούμε να κάνουμε για να βγάλουμε λάδι από αυτές χωρίς ελαιοτριβείο και μηχανήματα κλπ. Πάμε λοιπόν να δούμε πως μπορούμε να παράξουμε το δικό μας σπιτικό ελαιόλαδο εντελώς δωρεάν.
Πριν πούμε τι θα χρειαστούμε και την μέθοδο που πρέπει να ακολουθήσουμε θα κάνω δυο απαραίτητες διευκρινήσεις προς αποφυγή παρεξήγησης. α)Τα υλικά και τα μέσα που θα χρειαστείτε είναι αυτονόητο ότι θα σας είναι ευκολότερο να τα βρείτε αν ζείτε στην επαρχία ωστόσο και στην πόλη με αυτοσχεδιασμούς μπορείτε να κάνετε την δουλειά σας: αντί για μεταλλικό βαρέλι ας πούμε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κάποιο μεγάλο τσουκάλι και αντί για πατητήρι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια μπανιέρα κλπ. Αν καταλάβετε την μέθοδο θα σας είναι εύκολο μετά να την προσαρμόσετε στα μέτρα σας. β)Η Μέθοδος είναι προϊόν λαϊκής πείρας. Κάποτε έτσι φτιάχνανε το λάδι αλλά αυτό το κάποτε πάει στο πολύ....κάποτε και ως εκ τούτου όπως και κάθε αρχαία μέθοδος δεν βγάζει μεγάλες ποσότητες, είναι κουραστική και λερώνει. Αν περιμένετε τόννους λαδιού ή πονάνε τα πόδια σας με την κίνηση, η απεχθάνεστε τους λεκέδες μην το επιχειρήσετε.
Τι θα χρειαστούμε.
Τα υλικά που θα χρησιμοποιήσουμε είναι απλά. Δοκιμάστε πρώτα με μικρές ποσότητες και όταν θα έχετε μάθει την μέθοδο μπορείτε να το κάνετε και με μεγαλύτερες ποσότητες. Θεωρείται αδύνατον με αυτή την μέθοδο να επεξεργαστούν άνω των δυο τσουβαλιών καρπού σε μια ημέρα.
1. Ώριμες Ελιές. Περιμένετε να ωριμάσουν οι Ελιές. Μην φοβάστε την οξύτητα ούτε τον Δάκο. Ο Δάκος το πολύ να ανεβάσει 3 γραμμές οξύτητα στο λάδι(0,3) και ΚΑΘΕ ώριμος καρπός είναι λιγότερο όξινος από τον άγουρο. Οι καλύτερες ελιές γιαυτή την μέθοδο είναι αυτές που πέφτουν μόνες τους από το δέντρο και αν είναι και λίγο ζαρωμένες ακόμα καλύτερα γιατί έχουν αποβάλλει τα πολλά νερά και είναι πλήρης λαδιού. Οι ώριμες ελιές κατά μέσο όρο δίνουν απόδοση 4:1 όταν οι άγουρες δίνουν 7:1(κιλά ελιές/κιλά λαδιού).
2.Ένα βαρέλι. Το ζητούμενο στο βαρέλι δεν είναι να είναι απαραίτητα μεταλλικό. Απλώς πρέπει να αντέχει θερμοκρασία 95 βαθμών κελσίου για τουλάχιστον 10 λεπτά.
3. Ένα διάτρητο τσουβάλι κατά προτίμηση γιούτης(λινάτσα) η υφασμάτινο. Σε κάθε περίπτωση μην χρησιμοποιήσετε πλαστικό τσουβάλι. Αν δεν έχετε κατάλληλο τσουβάλι είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσετε μαξιλαροθήκες από το πλαστικό το οποίο δεν αντέχει την θερμοκρασία.
4. Γαλότσες εργασιακές (με σίδερο μπροστά) η εναλλακτικά Αδιάβροχες μπότες εργασίας. Αν δεν έχετε κάτι από αυτά ίσως μπορείτε να βρείτε ένα ζευγάρι παπούτσια με ξύλινο τακούνι(Ενδεχομένως και τα τσόκαρα να κάνουν).
5. Πατητήρι που πατάμε τα σταφύλια. Αν δεν έχετε πατητήρι μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μια μπανιέρα(την τάπα κλειστή όμως ε;) Και αν δεν έχετε τίποτα από αυτά τότε σε μια επιφάνεια με πλακάκι που μετά απλώς θα την σφουγγαρίσετε αλλά υπάρχει κίνδυνος να λεκιαστούν οι αρμοί του πλακακιού.
6.Καυτό νερό λίγο πριν το σημείο βρασμού(95)
προαιρετικά:
7.Ένα σταθερό τραπέζι και βαριές πέτρες. Εναλλακτικά, έναν γρύλο αυτοκινήτου, μια φαρδιά ξύλινη τάβλα και 2 παράλληλες σταθερές επιφάνειες.
Δράση
1.Βάζουμε τις ελιές μέσα στο διάτρητο τσουβάλι. Προσοχή να μην το γεμίσουμε υπερβολικά. Όσο πιο λίγες τόσο πιο εύκολη και ελαφριά η διαδικασία.
2.Γεμίζουμε το βαρέλι με το καυτό νερό, τόσο όσο να καλύπτονται οι ελιές.
3.Βάζουμε το τσουβάλι με τις ελιές μέσα στο βαρέλι με το καυτό νερό. Θα χρειαστεί να τις αφήσουμε κάνα δεκάλεπτο περίπου ώστε να μαλακώσουν. Αν είναι δυνατόν να σκεπαστεί το βαρέλι ακόμα καλύτερα. Μόλις οι ελιές μαλακώσουν τις βγάζουμε (μαζί με το τσουβάλι) σιγά-σιγά να μην σκιστεί το τσουβάλι και να στραγγίσουν τα πολλά νερά(προσοχή καίει).
4.Αδειάζουμε τις ελιές στο πατητήρι και κρατάμε στην άκρη το τσουβάλι διότι θα το χρειαστούμε στην συνέχεια.
5. Ξεκινάμε να πατάμε τις ελιές με τις γαλότσες. Εδώ είναι η πιο σημαντική φάση της δουλειάς. Από εδώ θα εξαρτηθεί τι λάδι θα βγάλουμε,πόσο λάδι θα βγάλουμε και σε τι χρόνο και γιαυτό θα προσπαθήσω να σας επιστήσω την προσοχή σε κάποια σημαντικά θέματα γύρω από αυτό το κομμάτι. Το πατητήρι και οι γαλότσες παίζουν περίπου τον ρόλο που παίζει ο μαλακτήρας και ο σπαστήρας στο ελαιοτριβείο μόνο που τα πόδια σας δεν είναι μηχανήματα και εδώ ίσως υπάρξει θέμα διότι η ελιά για να εξάγει τα έλαια της χρειάζεται τουλάχιστον 30 λεπτά μάλαξης με άριστο χρόνο τα 45 λεπτά. Οι ελιές με τις γαλότσες θα πολτοποιηθούν εύκολα αλλά εάν δεν έχετε την ικανότητα να τις πατάτε και να τις γυρίζετε στο πατητήρι,με τα πόδια σας, για τόσο πολύ χρόνο,ζητήστε την βοήθεια ενός φίλου ώστε να τις πατάτε εναλλάξ ανά 10 λεπτό. Επίσης το πατητήρι πρέπει σε αυτή την φάση να είναι βουλωμένο στην εξαγωγή. Τα όποια υγρά και έλαια βγαίνουν δεν πρέπει να στραγγίζουν αλλά πρέπει να γίνουν μια ενιαία ζύμη. Αν το ζυμάρι είναι πολύ σφιχτό αραιώστε το με λίγο ζεστό νερό. Το ζυμάρι αυτό πρέπει να έχει την τάση να απλώνει.
6.Όταν το ζυμάρι μας είναι έτοιμο για πίεση το ξαναβάζουμε στο διάτρητο τσουβάλι μας(η σε μαξιλαροθήκες τις οποίες στοιβάζουμε την μια πάνω στην άλλη αφού τις γεμίσουμε με ζυμάρι). Το τσουβάλι με το ζυμάρι το αφήνουμε μέσα στο πατητήρι και απάνω του προσθέτουμε βαριές πέτρες τις οποίες αυξάνουμε κάθε φορά. Σε αυτό το σημείο ανοίγουμε την εξαγωγή στο πατητήρι ώστε το λάδι που στραγγίζει να βγαίνει και να το συλλέγουμε στην εξαγωγή με όποιο σκεύος προτιμάμε. Αν δεν έχουμε πατητήρι βάζουμε το τσουβάλι πάνω σε ένα τραπέζι και προσθέτουμε βάρος απάνω του. Το λάδι θα στραγγίζει κάτω από το τραπέζι το οποίο θα συλλέγεται σε μια σκάφη ας πούμε. Εναλλακτικά μπορούμε να βάλουμε πάνω στο τσουβάλι μια τάβλα ξύλινη και να ασκούμε σταδιακή πίεση με έναν γρύλο ο οποίος θα στερεώνεται σε σταθερό οριζόντιο σημείο.
7. Όταν το λάδι θα έχει στραγγίξει, ελευθερώνουμε το τσουβάλι με το ζυμάρι και το βρέχουμε ξανά (μέσα και έξω) με καυτό νερό. Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία πίεσης. Αυτός ο κύκλος, βρέξιμο του ζυμαριού-πίεση-αποστράγγιση μπορεί να επαναληφθεί και δυο και τρεις φορές μέχρι να βγαίνει μόνο νερό.
8. Το λάδι που θα συλλέξουμε θα είναι νερόλαδο. Ότι σκεύος και να χρησιμοποιήσετε το λάδι θα είναι στην επιφάνεια και το νερό θα πηγαίνει κάτω. Έτσι και με προσοχή με μια κουτάλα ή ένα μπρίκι μπορείτε να πάρετε από την επιφάνεια το λάδι σας.
Για όποια απορία επί της διαδικασίας μπορείτε να μας ρωτήσετε στα σχόλια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου